Aentwaereps

zondag, mei 07, 2006

015: Mopekes






De plezaentste maneer oem en toal te lieëre n is mé mope te leize n én dan voeërt te vertéle on oe kameroade ( ba vuirkuir raungd en stameneitoafel én mé j en boleke vuir oewe nuis).


Voor de beginnelingen “even in het AN”: De joligste manier om een taal te leren is door moppen te lezen en dan verder te vertellen aan je makkers (bij voorkeur aan een cafétafel en met een biertje (= boleke De Koninck) voor je neus)


A sjik medameke mut on uir leengker oeëg gopereird were. As ze ba den doktaur zit, zei s ze: “menieër doktaur, deingt ega da’k men oeëg zal verleere ?
Mor balange ni , medammeke, ‘k s zal ze wél in e schoeë plastike zakske doong.

E wéfke sto weste te bake. Uire lakere zei: “ség schat, weroem snai d egai j altaid dee tsjoepekes van de weste ? Ba, ‘k s zau ’t ni weite veingtsje; da mut ek is on aungs moo vroage. Ze roept nor uir mooder: “ség mae, weroem snei d egai altaid de tsjoepekes van de weste? Ba, maske, ‘k s zau ’t ni weite. Vroag e’ d is on aungs memoo, dee dei da d oeëk. De weik deroep gon ze memoo bezeuke in ’t aameikesois. Én ze vroage nateurlek: “Moeke, weroem snei d ega j altaid de tsjoepekes van de weste vuir da ge ze geeng bake ? Wa s zei de, maneke (aungs memoo w oeërt nimieër zoe goo !) Naa roope z’et s zoe w ard da d ieël de zoal et kan oeëre.MOEKE ,WEROEM SNEI D EGA J ALTAID DE TSJOEPEKES VAN DE WESTE VUIR DA GE ZE GEENG BAKE ? Memoo, dee nimer van de joongste n is , deingt éfkes noa én zei ’t dan: Oo, dee tsoepekes ? Bakte gole na nog altaid in da klai paneke ?

De Zjéf: s Zég Lewee, ge mui men vraa w éme.
De Sjoarel: Nei, Zjéf, ‘k kan mé j aa vraa niks oanvange
De Zjéf: Mor alei joong, we blaive n eivengooj vreengde, zene!
‘K ém traawes zélef al e joongk poepeke on den oak gesloage.
De Sjoarel: Nei moat, ‘k deingk er ni j on.
De Zjéf: Oo, is ze ni nét genoeg ver aa ?
De Sjoarel: Da wél, mor ‘k ém oeët is nen broemer van aa gekocht, én ‘k ém er mieër néfe geloeëpe as er oep gezeite.

Twieë j aapeikes zite soame n in e stameneike van ne geloazen bauteram te geneete. Oep zeiker momeingt zei t de joongste van de twieë: “Ség moat, na kéne wai mekoar toch al zeiker fieërteg joar. Mor wil de na geloeëve da kik nimieër weit oo da gai j ieët. Den twide bezee t den ieëste nen ieëlen taid mé ne verdwoasden blik én noa laengk noadeingke zei t em: “Mag ek der volgende weik oep aentwaure ?”

En aud kopel (ai zit al oep tram neige én zai vanachter oep tram acht) ei beslaute da ze gon traawe.
Dee aakaramél go no den apteiker oem vanales te vroage.
Menieër den apteiker, zei s ze, é d ega vijoagrapilekes ? Joa, mooderke, zei t den apteiker.
Én é d ega j oek éngelse kapaute? Nateurlek zei t den apteiker.
Én kan ek ik oek van aa de pil kraige ? Mor zeiker medameke !
Kun d ega j oek ver e smèèrmidel zerege ? Da kan ekik alemoal mooderke!
Wél, da’s ieël goo menieër den apteiker, dan zule w eer aungzen aawelekslaist lége.

Nen aulefaent zee f ver den ieëste kieër in ze lèève nen bloeëte veingt.
Amai, zei t dieën aulefaent: mut dieë sukelér mé zoeë klai slurefke n eite ?

Ne veingt dieë zjust zene kèès geloate n ei , kom d on de poeërt van den eimel ba Seengte Peeter. Dieë vroagt em: Wa was aawe steel ? Ik was timerman zei t den doojene. Én oo w ieët ega maneke ? Wél Seengte Peeter maine noam is Zjozéf.
Zégt da’t ni woar is, zei Seengte Peeter. Dan deingk ek da d aawe zuing eer oek lozjeirt.E momeingtsje, zei Seengte Peeter. A go éfkes wég én a kom t dan trug mé ne joonge gast, dieë raungd de neeven doojene zene nék valt, terwail da t dieë roept : Pinokejau !

Ne soldoat krai d en brifke van ze leef:
“Lifste Leweeke,
Ge zé na j al zoe laengk van ois wég, én ‘k ém aungdertuse nen aendere vraijer on den oak gesloage. ‘k Ém oe gèère gezeeng . Mor ‘k wil er mé stope want ‘k ém oe w al drai kieëre bedrauge mé t de Zjéf. Wil d’ astembleeft da fotauke trugsteure da’k oe gegeive n ém toongs da ge vertroke zé.
Marja.”
Aungs soldetsje is nateurlek in ze gat gebeite. A vroag d on al zen kameroade of da z’em fotaukes wile geive van un leef, un mooder, un tante, un nichtsjes énzoevoeërt. A stékt al dee fotaukes soame mé t da f van Marja in en groeët’anvelop. Aungderdieënentweenteg oem zjust te zén. Én a stékt er oek en brifke bai: “Sori, Marjake, mor ik weit ni mieër wee da gai zjust zé. Astembleeft, ol d aa fotauke n eroit én steurt me de rést dan trug.”


De Zjéf is mé f vakaense n in Spanje.én a go d in e réstoroa eets eite. On de toafel néfe n em zit er ieëne eets t’ eite da t er laker oit zee. A vroag d on de garson wa da t da is ; a pakt er oek zen diksjonéreke bai én a veengd ,noa laengk zeuke, da t da “ steerekloeëte” mute zén. Da wil ek oek éme zei t de Zjéf in zen béste Spoans én mé f vaul geboare. Spaiteg genoeg wert er eederen dag mor ieëne steer keivendroager gemokt én de Zjéf mut de volgenden dag mor is trugkaume. De volgenden dag go t de Zjéf trug no da restoroa. A vroagt da plake én noa e kwartireke sto g’et al vuir zenen nuis. Mor deize kieër zén et nogal klain klutsjes. “Alei”, deingt de Zjéf “da kan na ni”, én a vroag d on de garson oo da t da komt. “Joa, senjor,” zei t dieë “ ’t is ni j altaid de steer dieë verleert.

Der wer d en ékzoame gorganozeird ver polees. Iiën van d’oepgoave n is: tot teeng téle. De Sus télt zaungder oapere tot teeng. De volgende vroag is: kun d ega na nog vaerder téle ?
Én de Sus zei: boor, dam,ieër,oas.

Ne landloeëeper bél d on de poeërt van en sjike vila. De maid kom d aupe doong. « Wa mute ga j éme ?», zei s ze . “Och, medameke” zei t dieën braeve” é d ega meschin ne aawe frak dieë ba deize knop past ?”

Ne joager is oep stap mé ne vreengd van em én a wil d is loate zeeng oo da t em zaungder mankeire e groeët eiverzwain kan neirknale. Inieës zeeng ze zoeën bieëst duir ’t bos loeëpe.”vwala, zei t de joager, dieë kan zen téstament al schraive”. A mikt no da d eiverzwain én a schit er en kaer néfe. ‘t Vaereke loept nateurlek de poeëte vanaungder ze gat én oep nenikénnegaa is ’t in bos verdweine. “Vwala, zei t de vreengd, dieë n is al aungderwég no de notoares”.

En groep aakaraméle doo d ‘eedere zaungdag en veraseengsrais mé j en otaukaer. Aungderwég wert er altaid ne kwis gorganizeird . Én den ieëste n én ieënege prais is en verneete rais ver de volgende kieër . Aleman mut doarver ieënen uirau betoale. De vroag is eedere kieër: “Woar gon we vandoag notoo ?” Den bussjofeër ei d al eedere kieër gewone !

“Doo d’oewe maungd is aupe” zei t den tantist teige dieë sukelér dieë in dieë martelstool zit. Dieë trékt zen bakes woagewaid aupe. “Ni s zoe vaer, roept den tantist. “ Mut ega er dan ni j in kune mé t dee tang ?” zei g et slachtofer.”Dee tang wél, mor ike ni!”, zei t den tantist.



De Sjoarel zét zéne velekszak on de duir. De vraa van zenen gebeur zee t da d én zei: sjooke, kom d ega meschin is ba mai en taske kofe dreengke ? Mor ge wét oo da t da goa, van ’t ieën kom ’t aender én noa é kwartireke lige ze te rolebole . Vuir da t de Sjoarel trug nor ois go zei zen beurvraa: “ Z’é d ega getraud ? De Sjoarel zei: da’s gi probleim, géft mé mor e potloeëd oem achter men oeër te steike.
As de Sjoarel toiskomt zei s zen vraa: “woar é d ega gezeite ?”. Én de Sjoarel zei: “ ‘k ém e koemeke kofe gedroongke ba j aungs beurvraa, én dernoa éme we nog e séksspéleke gespéld.”
De Sjoarel zenen aleven traaboek begint te roope n én te teere, én ze roept :” Gai s zen twieëzak, gai zé ni ba j aungs beurvraa gewést; gai zé beengau gon speile,‘k zeeng et on da potloeëd da nog achter oe w oeër stékt.

De Lewee kom d en eur vreuger tois van ze waerek én a veengd zen vraa mé nen aendere veingt in ’t béd. A grabelt dieë kèèrel vast én smét em duir ’t veingster van de darde verdeepeng. “Vwala, zei t de Lewee: “A ge kunt vaugele, da mut oek kune vleege”.

Twieë j aa kneute woeëne ni f vaer van de Schipersstrot én ale n oavende zeeng ze nateurlek ne n ieële stoot van veingte paseire. Oep ne goojen oavend zeeng z’unen bieënauwer langs kaume. “Wee j ad t da kune deingke, aungzen bieënaawer, dieë n oek al no de maskes go. As ze vrauke da must weite. “ E poar menutsjes loater zeeng ze den baker verbai sloipe.” ’t Is ni woar, den baker oek al !” Den darde kalant dieë langs de geivels van d’oize schèèrt, is menieër pastoeër. Én de sébetreeze zége in koeër: “ Wee zau w er zeek zéng? “

‘k Ém gisterenoavend nen deef betrapt. A probeirde men duir te forseire mé ne koojevoet; mor ’t bieëst oong er nog oan

Mene moat zén veesakoart is gepikt. Mor a j ei g et ni gon oangeive ba de polees, want den deef géft meengder géld oit as zen vraa.

Gooj nifs én slécht nifs.

Ne veingt lig d oep s zen béd in ’t ospitoal wa raungd te koekeloore. Den doktaur kom d in de koamer én a zei: “’k Ėm gooj nifs én ‘k ém slécht nifs”. “’t Gooj nifs is da ge nog ne dag te lèève n ét”. De zeeke n aentwaurd: “Och da’s goo ! dan kan ek nog ’t ieën én ’t aender reigele.” “Ėn wa d is ’t slécht nifs ?”Zei t den doktaur: “ Da’k oe da gistere n ad mute vertéle.”

Twieë j Olanders zite te vise in ’t Schéld.

Twieë j Olanders zite te vise in ’t Schéld én inieës ei d ieën van dee j Olanders beit. Mor ’t is ne ruizegroeëte vis én den Olander wer d in ’t woater gesluird. Den aendere spreengt er achter oem zene moat te zeuke dieë kopekenaungder gegoan is. Noa en tadsje ei t em em gevaungde n én a begint em te réjanimeire. Dan komt er nen Béleg oem te zeeng of da t em meschin kan élepe. A zei teige den Olander: “Wa probeir de na te doong, moat ?” Den Olander vertélt wa t er gebuird is én zei da t em zene vreengd probeirt te réjanimeire. Deroep zei t den Béleg: “’k Zau der mor mé stope, want dieë kèèrel ei zen schétse nog oan.”

Ne veingt oep zeuk nor en ospitoal.

Der is ne veingt dieë n oep zeuk is nor en ospitoal. A vroag d on ne pasaent de wég. Dieë n aentwaurd : « Wél moat, a g’eer auverstékt as ’t roeëd licht is dan kom d’er vanzélef wél.”

Gèèl kneeje

Weroem éme zoevaul Olanders gèèl kneeje ? Da komt duirda ze teige de weengd in pise.

Stoefe n auver tatoos.

Ne Fraensman, nen Italjoan én nen Béleg zite te stoefe auver un tatoos. Den Italjoan zei: “Ik ém den taure van Peesa oep menen boik loate tatoeweire. De Fraensman én den Béleg wile da nateurlek wél is zeeng. Den Italjoan trékt zen aungderléfke n oit én lot ne ruizentatoo zeeng van den taure van Peesa. Deroep zei t de Fraensman: “Ik ém den Aifeltaure n oep mene rug loate tatoeweire. De Fraensman trékt zen tie-sjîrt oit én éfékteef der sto ne groeëte n Aifeltaure n oep zene rug. Dan zei t den Béleg: “Ik ém de Lieëw van Vloandere n oep me gat loate tatoeweire. A trékt zen broek af én lot ze gat zeeng. Mor de Fraensman én den Olander zeeng ieëmel niks. “ Da komt,”zei t den Béleg “oemda t em in zen oleke zal gekraupe zén.”

D’Olanders lache n unaige en bruik.

D’Olandse kuinegin kom d oep bezeuk ba kuineeng Albèèr. Ze zei: “Gole vertél d altaid mope n auver d’Olanders. Na wile wai j is mé j ole lache.” Den Albèèr wilt nateurlek gooj motsjes blaive mé t de Kèèskope n én a lot en brug baawe mide n in de woestain. D’ Olanders lache n unaige n en bruik. E joreke nodoatem komt d’Olandse kuinegin wér oep bezeuk én ze zei:” Alei, ’t is goo gewést, lot dee brug mor trug afbreike.” Aungze kuineeng Albèèr zei: “ Da kan ni”. “Oo, da kan ni ?”: zei t d’olandse kuinegin.” Weroem ni ?” Deroep aentwaurd Albèèr: “Oemda t er en dozain olanders oep zite te vise.”

Oo vangt nen olander en vleeg?

A joagt ze no de zolder én dan brékt em den trap af.
Weroem doo ne zate n Olander zenen bril af as er alkaulkontrol is ?
>>> Da s zén al twieë geloaze meengder.

Nen Olander zei teige zene psichijoater:

“ k Em gedoan wa da ge gezei j ét. ‘k Zén e poar doage n oep vakaense gewést én ik veul me gelak nen oan in e keekekot. Alieën vroa ‘k menaige n af wanieër da’k na j aire gon kune lége.

Ne Fraensman go no den doktaur én a zei:

“Menieër doktaur, ‘k zau neef arsene wile n éme. “Aukei,” zei t den doktaur:” wa ver mute da s zain? Olandse n of Bélgise?” De Fraensman vroagt: “Wa d is ’t verschil? “Wél,” zei t den doktaur“de Belgise koste 10000 uirau én d’ Olandse 100 uirau.” De Fraensman vroagt nateurlek: “Weroem koste dee Bélgise zovaul mieër ?””Och, zei t den doktaur:”E d ega al is nen Olander mé j arsene gezeeng ? “

Weroem is nen Olander blai as em ne puzel in 6 moande afkrai ?

>>> Oemda ’ t er oep de doeës sto: ” van 3 tot 5 joar”.

Nen Béleg én nen Olander probeire t’ontsnape oit et gevang.

Mor as ze on de léste meur gekaume zén, is er nen bewoaker dieë n eet goeërd ei. A roept: “Alt ! Bléft stoan of ‘k scheet oe w auveroeëp” Den Béleg begint te blafe gelak nen aungd. “ Och, ’t is vals alaerem” zei t den bewoaker” “’t Is mor nen aungd”. Mor as den Olander inieës mut neeze, roept den bewoaker oepterneeft: “Alt !Bléft stoan!”. Weroep da t den Olander roept: “’k Zén oek nen aungd.”


In Oland éme z’al de doeëze mé mélek oit de réke van de supermarte mute n oale.

Ze gon et oepschrift “Eer aupedoong” vervange duir “Tois aupedoong”.

Nen Béleg zee t da nen Olander in e roazend témpau zen ois on’t schildere n is.

Zei t den Béleg: ” Ség motsje, weroem schilder d ega zoe rap ?” Deroep zei t den Olander: “Oemda ‘k mut klèèr zén vuir da mene pot vaeref leig is.”

0 reacties:

Een reactie posten

Aanmelden bij Reacties posten [Atom]

<< Homepage